بی وفا یولداشینان چیخما یولا

شادروان میرزا حسین کریمی《۱۳۱۰_۱۴۰۱ ه.ش شهر تاریخی مراغه 》 در زنده نگهداشتن زبان کوچه بازاری مردم نجیب آذربایجان نقش بسیاری مهمی داشت.در روزگاری که در پی سیاست‌های یکسان سازی فرهنگی پهلوی’ زبان و ادبیات ترکی آذربایجانی مثل سایر ادبیات و زبانهای ملل و گویش های رایج در جغرافیای فرهنگی ایران در غربت و کم فروغی و گمنامی مانده و در کمتر مجالی’ ادبیات مشحون از حکمت و ادب و پند و سخن آن امکان نشر وسیع و مکتوب می یافت’ میرزا حسین کریمی با ذهن نقاد واندوخته های سینه به سینه به ارث برده از آبا و اجداد خود از یکسو وذکاوت و هوش داشته های زاد و بوم اش از سوی دیگر با تسلط و بسط دامنه لغاتش’ با خلق اشعار زیبا و طنز و نکته بین که در ۱۶ جلد موسوم به رنگارنگ ‘ بعدها امکان نشر و چاپ وسیع یافت در زنده نگهداشتن زبان و ادبیات معاصر ترکی آذربابجانی نقش ممتازی داشت و امروز یاد و خاطره آن شاعر مردمی عزیز سفر کرده همچون استاد شهریار شیرین سخن و خالق شاهکار حیدربابا’در بین مردم شریف و هنر دوست دیار آذربایجان به بزرگی یاد میشود.قطعه ای از اشعار طنز وی را در 《مذمت بی و فایی دوست》 با هم بشنویم و لذت ببریم.

محمد فرج پور باسمنجی