بیانیه گروهی از سوسیالیستها و کمونیستهای آذربایجان در محکومیت ادعای ارضی، توسعه طلبی و جنگ طلبی احزاب کورد

وقایع اخیر در اورمیه برای آذربایجانی دلسوز تلخ و غیرقابل تحمل است. همانطور که در جریان هستید روز 28 اسفند 1403 در شهر اورمیه شاهد تحریکات و تحرکات و قدرت نمایی هایی بودیم که به بهانه جشن نوروز توسط گروه های کوردی با مجوز دستگاه های امنیتی- اطلاعاتی حکومت فاشیسم اسلامی سازمان داده شده بود. هدف این اقدام سازمان یافته در حقیقت فراهم کردن زمینه های مادی برای پیشبرد سیاست توسعه طلبی است.که سالهاست احزاب کورد با ادعاهای واهی نسبت به غرب آذربایجان دارند. سازماندهی مراسم نوروزی چیزی تازه و فی البداهه و ناگهانی نیست و حلقه ای از زنجیر توسعه طلبی در پروسه ای طولانی می باشد.

آذربایجان که در اشغال و استعمار دولت کاپیتالیست، اشغالگر و فاشیست اسلامی قرار دارد و مردم آذربایجان تحت نظام استبدادی انواع ستم های ملی، جنسیتی، طبقاتی، ستم مذهبی به کوره سوننی ها (تورک های سنی مذهب) و غیره را متحمل می شوند، در چنین شرایطی مردم غرب آذربایجان با توطئە، تهدید، تعرض‌ و توسعه طلبی احزاب کورد روبرو شده اند.

پروژه و استراتژی اشغال آذربایجان غربی توسط جریانات کورد، تاریخ صد ساله دارد. قبل از دوره اسماعیل آغا سیمیتقو تا امروز این تلاش‌ها لحظه ای توقف نداشته است.

حمله شیخ عبیدالله نهری به آذربایجان، اشغال بخشی از آذربایجان غربی توسط نیروهای سیمیتقو، تعرض نظامی به شهرها در دوره فرقه و پیشه وری، حمله حزب دمکرات کردستان به شهر اورمیه در تابستان ۱۳۵۹، کوچاندن مردم تورک از شهر خانه یا پیرانشهر توسط حزب دمکرات، تمرکز نیرو و جنگ حزب دمکرات در سلدوز یا نقده و غیره همگی در خدمت استراتژی و هدف اشغال آذربایجان بوده اند.

در دهها سال گذشته هم احزاب ناسیونالیست افراطی و تهاجمی کورد سیاست توسعه طلبی و اشغال اراضی آذربایجان و پاک سازی تورکها را با شعار “تورکها مهمان هستند” با شدت و سرعت زیاد ادامه داده اند. آنها این پروژه را با انواع شیوه های مختلف سیاسی، جنگ گرم، جنگ نرم، مخملی، حرکت با چراغ خاموش، کار فرهنگی، تغییر ترکیب جمعیتی، قاچاق مواد مخدر، مافیای اقتصادی و افزایش قدرت در سیستم اداری و نظامی پیش می برند. احزاب ناسیونالیست کورد به خوبی از میدیا بویژه از تلویزیون‌ها برای رسیدن به اهداف خود، جذب زحمتکشان و سازماندهی مردم کورد، تهییج و تبلیغ افکار ناسیونالیستی و ضد آذربایجانی، ایجاد کینه و نفرت علیه تورکها استفاده کرده اند. آنها جای خالی کار نظامی را با مبارزات مدنی و غیره پر کرده آند. یکی از تاکتیک‌ها و شیوه های موثر در مبارزه، استفاده از تجمع مردم به هر مناسبتی و مراسمهای مختلف فرهنگی از قبیل موسیقی، رقص کوردی، روز جهانی لباس گردی و مراسم های نوروزی است که توده وسیعی از مردم در آنها حضور پیدا می کنند.

برگزاری این مراسمها حق عادی، طبیعی و بر حق مردم کورد در شهرها و روستاهای کردستان است اما تجمع نیرو در اورمیه و دیگر شهرهای تورک، قدرت نمایی، کردستانی نشان دادن اورمیه و اعلام این ادعاهای پوچ ‌و بی اساس با سرود هایی مانند «اورمیه ولات و وطن کورد و اجداد کوردها است”، «اورمیه، وان و دیاربکر کوردستانه»، سرودی در ستایش «اسماعیل اغا سیمیقو »، سرود «کریلا» و غیره که هرگز برای مردم تورک قابل قبول نمی باشند.و محکوم هستند. همه این تلاشها در خدمت “اورمیه کوردستان است”، “اورمیه قلب کوردستان است”، “اورمیه پایتخت کوردستان است” و تسخیر شهرهای آذربایجان بدون اینکه گلوله ای شلیک بکنند،.

تا اواخر دهه ۶۰ جمعیت کوردها در اورمیه نیم درصد جمعیت تورکها هم نبود و کوردها حتی مالکیت یک دکان بقالی را هم نداشتند ولی اکنون بعد از ۳۰ سال آنها بطور غیر منصفانه ای ادعای مالکیت به ارومیه و کل آذربایجان غربی دارند.

مراسم نوروزی توسط احزاب ناسیونالیست، ضد دمکراتیک و توسعه طلب مانند حزب دمکرات کردستان، رئیس عشایر و عوامل کورد وابسته به رژیم اسلامی ایران سازماندهی شده بود. مراسم ماهیت فرهنگی نداشت. این مراسم کاملا سیاسی، تعرضی و در خدمت تغییر هویت تورکی منطقه و پروژه اشغال اورمیه و تحقق شعار «ارومیه کورستانه»،«سراسر آذربایجان غربی اراضی تجزیه ناپذیر کوردستان است» بود.

مردم آذربایجان و بویژه مردم اورمیه به اهداف و برنامه های توسعه طلبانه احزاب کوردستانی در هر چهار پارچه کوردستان آگاهی کامل دارند.آنها اکنون سرزمین و وطن خود را در مقابل تهدید و تعرض جریانات اشغالگر کورد می بینند و با توجه به تجربه جنایات اسماعیل اغا سیمیتقو در اورمیه از جان و مال شان بسیار نگران هستند. مردم اورمیه شاهد جنایات حزب دمکرات کردستان در فروردین 1358 در شهر نقده بودند و هنوز هم پس از گذشت بیش از چهل سال رنج و تلخی آن فراموش نشده است.

دولت برای تورکهای اورمیه جهت برگزاری مراسم نوروزی اجازه نداد. از این رو در روز دوم فروردین ۱۴۰۴، اقشار و طبقات مختلف مردم اورمیه با گرایشات فکری مختلف، تجمع علویان و شیعیان را به اعتراض بزرگ علیه اقدام سیاسی و ضد آذربایجانی تحت نام «مراسم نوروزی» کردند.

در دهها سال گذشته مردم اورمیه تمامی اقدامات ضد آذربایجانی جریانات و احزاب افراطی کورد را نادیده گرفته ‌و سکوت کردند اما در برابر تمرکز نیروی آنها با روش مسالمت آمیز، فریبنده، مدنی، نرم و مخملی جهت تثبیت ایده «اورمیه کردستان است» را نتوانستند قبول و تحمل بکنند.

دولتی بودن مراسم، حضور فاشیست هایی چون نادر قاضی پور و آخوندها، نشان دادن نماد فاشیستی بوزقورد توسط معدودی از پانترکیست ها، شعار «حیدر حیدر» (در فرهنگ شیعه حیدر نام دیگر علی که در عربی به معنی شیر و نماد شجاعت و شکست ناپذیری می باشد) یا شعار تعدادی در دفاع از ملا حسنی جنایتکار و مرتجع، هیچکدام از اینها نمی توانند حق طلبانه بودن این حرکت عظیم توده ای را لکه دار کنند.

حضور گسترده مردم ارومیه در خیابانها، نقشه و برنامه احزاب و جریانات توسعه طلب کورد را برای همیشه در هم شکست. اعتراض مردم اورمیه آنچنان موثر و قدرتمند بود که ناآگاە ترین انسانها را هم بە میدان مبارزە آوردە است. حرکت اعتراضی مردم عظیم و موفقیت آمیز بود و در تاریخ ثبت خواهد شد. این حرکت علیرغم موفقیت و دستاوردهایش دارای اشکالاتی بود که در جای دیگر نقد خواهند شد.

میدیای قدرتمند کوردی جهت تخریب تورکها، اعتراضات مردم را به دولت جمهوری اسلامی منتسب می کنند و مردم را چماقدار و طرفدار جلادانی مثل ملا حسنی و نادر قاضی پور معرفی می کنند. این تبلیغات نمی تواند موثر و مورد قبول باشند، چون آذربایجانی ها چه طرفدار رژیم و چه اگثریت مخالف رژیم می توانند مدافع اورمیه و مدافع اراضی آذربایجان باشند. همه میدانند که مردم چوب و چماق را بخاطر تهدید کوردها به تظاهرات نبرده بودند بلکه طبق سنت شیعه در آداب و رسومی بنام «شاخسی واخسی» عزاداران چوبدستی را که نماد شمشیر است در دست می گیرند.

مردم معترض اورمیه که بسیاری مخالف جمهوری اسلامی و مراسم دینی هستند با همان چوب ها در خیابان‌ها رژه نظامی رفته و در دفاع از اراضی آذربایجان شعار داده و الحاق طلبی را محکوم کردند.

بعد از این وقایع، نیروهای سیاسی کورد هر گونە گفتگو با تورکها را بی نتیجه و احمقانه خواندند و در میدیای آشکارا به آذربایجانی‌ها اعلام جنگ کردند و از مردم کورد می خواهند که با تمام توان مسلح شده و در هر روستا و محله شهر گروه‌های نظامی ضد تورک را سازمان دهند. آنها جنگ کورد را با تورک را اجتناب ناپذیر می دانند بطوریکه در اولین خلا سیاسی، در لحظه سرنگونی رژیم، جنگ را با آذربایجانی‌ها آغاز کرده و آذربایجان را اشغال بکنند.

واضح است ادعای ارضی به معنای اعلام جنگ می باشد و معمولا به جنگ منتهی می شود. احزاب ناسیونالیست کورد و در راس آنها حزب دمکرات کردستان جهت اشغال شهرهای آذربایجان غربی آمادە جنگ می شوند. در واقع جنگ از مدتها پیش آغاز شده است و طرفین با بکارگیری روش‌ها و تاکتیک‌های مختلف جهت در هم شکستن یکدیگر و کسب پیروزی به هر شیوه ای متوسل شده و تلاش می کنند.

بی شک ادعای ارضی به سرزمین و شهرهای آذربایجان به جنگی خوفناک و ویرانگر منجر خواهد و قطعا این جنگ به ضرر کارگران و زحمتکشان هر دو ملت ستمدیده تورک و کورد تمام خواهد شد. ادعای ارضی بی اساس از سوی توسعه طلبان کورد قابل دفاع نیست.

اکنون ضروری است که مردم ستمدیده، کارگران و زحمتکشان و همچنین نیروهای دمکراتیک، سوسیالیست و کمونیست کردستان اقدامات و سیاستهای الحاق طلبانه و ادعاهای ارضی احزاب ضد دمکراتیک و ناسیونالیست کرد را به نقد بکشند و آنها را افشا بکنند. متاسفانه در چند روز گذشته همه جریانات چپ و «کمونیست» کورستانی و ایرانی موضع ضد آذربایجانی اتخاذ کردند و به جبهه توسعه طلبان کوردستان پیوستند. همه شاخه های کومه له، حزب کمونیست ایران – (شاخە صلاح مازوجی)، شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست متشکل از حزب کمونیست ایران (شاخە ابراهیم علیزاده)، اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست، حزب کمونیست کارگری ایران (شاخه حمید تقوایی)، سازمان فدائیان (اقلیت)، سازمان اتحاد فدائیان کمونیست و هستە اقلیت در محکومیت اعتراض مردم اورمیه بیانیه سازمانی و بیانیه مشترک صادر کرده اند و از جریان توسعه طلب کورد که خود بخشی از آن هستند، دفاع کردند.

تنها با کنار گذاشتن سیاستهای توسعه طلبانه و ادعاهای ارضی می توان از خونریزی، قتل عامها، ویرانیها و آوارگیها جلوگیری کرد.

دولت فاشیست جمهوری اسلامی از اختلاف و دشمنی دو ملت اسیر و استعمارزده سود می برد و عمرش را طولانی تر می‌کند.

دو ملت همسایه تورک و کورد و احزاب سیاسی آنها دشمن مشترک دارند. دوستی و اتحاد آنها در مبارزە مشترک علیه دولت کاپیتالیستی و فاشیسم اسلامی، بدون تردید سرنگونی جمهوری اسلامی و بطور همزمان آزادی ملی، تشکیل دولت و کشور مستقل را به هر دو ملت به ارمغان می آورد.

زندە باد دوستی دو ملت کورد و تورک

گروهی از سوسیالیستها و کمونیستهای آذربایجان

5 فروردین 1404