حبس در حبس به روایت فرزانه قره‌حسنلو؛ نه آب داریم نه هوا
یک فایل صوتی به‌طور اختصاصی در اختیار ایران‌وایر قرارگرفته که در آن «فرزانه قره‌حسنلو»، از بازداشتی‌های اعتراضات «زن زندگی آزادی»
که در پرونده «روح‌الله عجمیان»، بسیجی کشته‌شده در چهلم «حدیث نجفی» به پنج سال حبس محکوم‌شده، می‌گوید که بیش از ۴ ماه است که مسوولان زندان «وکیل‌آباد» مشهد، در ورودی بند ۵ را به روی او، «فاطمه سپهری» و «زهرا کهنه‌کار» بسته‌اند و آن‌ها را تحت آزار و فشار روانی قرار می‌دهند.
بر اساس گفته‌های خانم قره‌حسنلو، شرایط زندان برای او و هم‌بندهایش «بسیار ناگوار» شده و در شرایط بدون تهویه، حتی تنفس هم برایشان دشوار است. او در این فایل صوتی تاکید دارد که به‌رغم درخواست‌های مکرر این زندانیان سیاسی از مسوولان زندان، شرایط برای آن‌ها هرروز هم بدتر می‌شود و می‌گوید: «اینجا اردوگاه اجباری آشویتش نازی و ما در دست نازی‌ها گرفتار هستیم. بابت گناه و جرمی که مرتکب نشدیم، بدترین حبس را در بدترین شرایط غیرانسانی می‌کشیم.»
او می‌گوید که با تداوم این شرایط دست به اعتصاب غذا خواهد زد زیرا در این شرایط غیرانسانی، غذا خوردن و نخوردن آن‌ها فرقی نمی‌کند.
***
چهار ماه پشت درهای بسته؛ روایت فرزانه قره‌حسنلو از زندان مشهد
فرزانه قره‌حسنلو در فایل صوتی که در اختیار ایران وایر قرارگرفته می‌گوید که مسوولان زندان وکیل آباد در ابتدا اعلام کردند که می‌خواهند درهای ورودی همه بندها را ببندند، اما تردد در بندهای دیگر جریان دارد.
به گفته او، این صرفا بهانه‌ای بوده تا در بند ۵ زندان وکیل‌آباد یعنی جایی که سه زندانی سیاسی زن سرشناس در آن محبوس هستند، بسته شود: «اجازه هیچ ترددی را به ما نمی‌دهند. حتی برای خرید یک بطری آب، باید مدتی طولانی منتظر بمانیم تا کسی بیاید در را باز کند و ما بتوانیم خریدی انجام دهیم.»
او که رفتار زندانبان‌های خود را با رفتار نازی‌ها در آلمان معادل می‌داند، می‌گوید که به مسوولان زندان تاکید کرده که در صورت بسته ماندن در بند، این سه زن دست به اعتصاب غذا خواهند زد، «چون اینجا غذا خوردن و نخوردن ما هیچ تفاوت و تاثیری در این شرایط غیرانسانی که نگه‌داشته می‌شویم، ندارد.»
به گفته این زندانی سیاسی محبوس در زندان مشهد، این سه زندانی سیاسی تحت «فشار روانی بسیار سختی» هستند: «شرایط ما طوری است که زندانی‌های دیگر هم بارها اعتراض کرده‌اند که چرا چنین رفتار غیرانسانی را با شما سه نفر دارند.»
او با اشاره به اتمام فصل زمستان و گرم‌تر شدن هوا در شرایطی که در بند بسته است و تهویه مناسب نیز در دسترس نیست، می‌گوید: «تنفس برایمان بسیار سخت است. بسته بودن در فشار روانی زیادی را به ما تحمیل می‌کند. متاسفانه به‌رغم شکایت‌ها و اعتراض‌های زیادی که داشتیم، هیچ ترتیب اثری داده نشده و شرایط امروز سخت‌تر و سخت‌تر شده.»
فرزانه قره‌حسنلو ادامه می‌دهد: «برای یک تلفن ما باید از سه در قفل عبور کنیم تا بتوانیم در یک اتاق دو در دو و بسیار گرم که هیچ تهویه‌ای ندارد و با سروصدای زیاد و در بدترین نقطه زندان است با خانواده تماس بگیریم.»
در انتهای این فایل صوتی، این رادیولوژیست درباره مذاکره دونالد ترامپ با جمهوری اسلامی، خطاب به ترامپ می‌گوید: «دولت جمهوری اسلامی هیچ مشروعیتی ندارد و نماینده ما ملت ایران نیست، این دولت و حکومت، حکومتی که مردمش را در بدترین شرایط نگهداری می‌کند، مشروعیت مذاکره را ندارد. اگر هم قرار باشد مذاکره‌ای داشته باشید باید با کسی باشد که نماینده ما ملت ایران است.»
فرزانه قره‌حسنلو، از بازداشت‌شدگان اعتراضات روز چهلم حدیث نجفی، دختر جوانی است که در روزهای نخست کشته شدن «ژینا (مهسا) امینی» در کرج کشته شد. خانم قره‌حسنلو، به‌همراه حدود ۱۶ نفر دیگر، ازجمله همسرش، دکتر «حمید قره حسنلو»، در پرونده «قتل روح‌الله عجمیان»، بسیجی که حکومت می‌گوید در روز چهلم حدیث به‌دست معترضان کشته‌شده، محاکمه شد.
در این پرونده، «محمدمهدی کرمی» و «محمد حسینی» که در زمان بازجویی‌ها به «حد مرگ» شکنجه‌شده بودند، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی معمم «موسی آصف‌الحسینی» به اعدام محکوم‌شده و باوجود تناقضات بسیار، تنها پس از دو ماه بعد از زمان بازداشت، در سحرگاه ۱۷ دی ۱۴۰۱ اعدام شدند.
بقیه متهمان این پرونده، هر یک به احکام سنگین زندان و نفی بلد محکوم شدند، ازجمله فرزانه قره‌حسنلو و همسرش که ابتدا به ۲۵ سال حبس و نفی بلد و سپس به ترتیب به ۵ سال و ۱۵ سال زندان در تبعید محکوم شدند.
زنان محبوس در بند ۵ زندان مشهد کیستند؟
قره‌حسنلو در فایل صوتی که به‌دست‌آمده ایران‌وایر رسیده می‌گوید که این شرایط دشوار که به گفته او شبیه رفتار نازی‌ها با زندانیان در اردوگاه آشوویتس است، علیه «ما سه نفر» اعمال می‌شود. او در این فایل صوتی، هویت افرادی را که با او در تحمل این شرایط دشوار شریک هستند عنوان نمی‌کند. باوجوداین منابع ایران‌وایر تایید کرده‌اند که منظور او، خودش، فاطمه سپهری و زهرا کهنه‌کار هستند.
فاطمه سپهری، زندانی سیاسی سرشناس و از امضاکنندگان بیانیه استعفای «علی خامنه‌ای»، موسوم به بیانیه ۱۴ نفر است. او سال‌هاست که باوجود بیماری، در زندان محبوس است و حتی وکیلش، «خسرو علیکردی»، پیش‌تر بابت اطلاع‌رسانی درباره پرونده او و دیگر موکلان خود، به حبس محکوم‌شده است.
زهرا کهنه‌کار نیز دیگر زندانی سیاسی پادشاهی خواهی است که در زندان وکیل‌آباد و همراه با فرزانه قره‌حسنلو و فاطمه سپهری تحت آزار قرارگرفته است. خانم کهنه‌کار که پیش از بازداشت بانام مستعار «سپند آذر» در شبکه‌های اجتماعی می‌نوشت در سال ۱۴۰۲ با اتهام «بمب‌گذاری در ۲۲ بهمن» بازداشت شد. او پیش‌تر در مصاحبه‌ای با بخش فارسی «صدای آمریکا» درباره خودش، فاطمه سپهری و فرزانه قره‌حسنلو گفته بود: «به حدی ازلحاظ روانی ما را تحت‌فشار قرار می‌دهند که می‌خواهم سرم را به دیوار بکوبم. می‌توانم بگویم قبرستان مشهد زنده‌های بیشتری از زندان مشهد دارد.»
کهنه‌کار از عبارت «فراموش‌شدگان» درباره خودش و دو هم بندی‌اش استفاده کرده و گفته بود: «در را به روی ما بسته‌اند. بارها شده به خاطر حال بد، صدا کرده‌ایم و کسی پاسخگو نبوده. آب زندان به‌شدت وضعیت بدی دارد و نمی‌شود از آن استفاده کرد بارها نیاز به آب داشتیم و ساعت‌ها در را باز نکرده‌اند.»
بدرفتاری با زندانی، قابل‌تعقیب قضایی است
«حسین رییسی»، حقوقدان و استاد دانشگاه کارلتون در اتاوای کانادا می‌گوید که بدرفتاری با زندانیان، به‌ویژه زندانیان زن نقض مقررات و استانداردهای بین‌المللی و حتی قوانین داخلی ایران است و قابل پیگرد قضایی است.
او می‌گوید این استانداردها که از سوی سازمان ملل تنظیم‌شده و با نام سند بانکوک شناخته می‌شوند، می‌گویند، حقوق زندانی را تضمین می‌کنند: «حقوق زندانی یعنی زندانی باید در یک فضای سالم زندگی کند. محیط زندان نباید موجب رنج، ستم و بدرفتاری و شکنجه برای زندانی ایجاد کند.»
به گفته این وکیل حقوق بشری، «زندانی باید دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی، غذا و میوه و سبزی‌ها و فضای گرم مناسب در فصل سرما و فضای مطبوع و مناسب در فصل گرما باشد و نباید خود فضای زندان ابزاری برای آزار مضاعف زندانی باشد.»
آقای رییسی توضیح می‌دهد که زندانی فقط محروم از آزادی است و محروم از سایر حقوق خود نیست: «شان و منزلت انسانی او (زندانی) باید مورداحترام باشد و صرفاً آزادی او است که محدود می‌شود.»
به گفته حسین رئیسی، «رفتاری که علاوه بر محرومیت از آزادی، باعث رنج، ستم و شکنجه زندانی شود، ازجمله عدم اجازه ارتباط با خانواده، ملاقات یا قرار دادن زندانیان در کنار زندانیان خطرناک و انفرادی و بدرفتاری نسبت به زندانی، نقض اصول و استانداردهای سند بانکوک و قوانین داخلی و حقوق شهروندی محسوب می‌شود و ازاین‌رو زندانبان حق ندارد این کار را انجام دهد.»
او تاکید دارد که باید به‌صورت دوره‌ای از زندان‌ها بازدید شود و اگر کسانی چنین رفتاری را در زندان انجام می‌دهند باید مورد بازخواست قرار گیرند و این رفتارها متوقف شود.
بااین‌حال، بنا بر گفته‌های این وکیل حقوق بشری، حکومت ایران نه‌تنها وضعیت زندان‌ها را بهبود نمی‌بخشد، بلکه با ازدحام جمعیت و با بی‌اعتنایی به تراکم بالای زندانیان در بندها، عمداً هم از این شرایط سو استفاده می‌کند تا زندانیان را بیشتر در شرایط آسیب قرار دهند.
این وکیل حقوق بشری با اشاره به نقض حقوق مختلف زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی و بازداشت‌شدگان اعتراضات سال‌های اخیر می‌گوید: «حکومت به وظایفش عمل نمی‌کند و در حقیقت مرتکب نقض قوانین مختلف می‌شود. در بعضی موارد وقتی به‌صورت عمدی دارد این رفتار انجام می‌شود، می‌تواند مصداق شکنجه و جرم محسوب شود؛ بنابراین، مجموع این رفتارها قابل‌تعقیب است و در هر رده‌ای از مسوولان زندان گرفته تا مسوولان قوه قضاییه، پلیس و سایر نهادها، حتی می‌توانند تحت تعقیب قرار بگیرند.»
به گفته او، این روند، بخشی از استراتژی سرکوب حکومت است، به‌خصوص درباره زندانیان سیاسی و عقیدتی: «البته مثلاً خانم قره‌حسنلو و همسرش تبعیدشده‌اند به شهرهای دیگر و بنابراین خانواده‌هایشان هم حتی تحت ستم مضاعف قرار دارند. فرزندانشان هم حتی مورد بدرفتاری و رنج قرارگرفته‌اند درحالی‌که حتی بازداشت‌شده‌شان نیز متکی به دلایل روشن نیست و شرایط بسیار نادرستی بر آن حاکم است.»
Comments are closed.