مصاحبه با پروفسور دکتر رمضان کورکماز

در یک قرن گذشته تغییر خط در جهان ترک‌زبان بارها موجب گسست حافظه تاریخی و فاصله افتادن میان جوامع ترک شده است، اما پروژه «الفبای مشترک ترکی» که در سال ۲۰۲۴ توسط سازمان کشورهای ترک در باکو تصویب شد، تلاشی برای بازسازی این پیوندها و ایجاد یک فضای واحد زبانی، فرهنگی و علمی میان ۳۰۰ میلیون ترک‌زبان جهان است. پروفسور رمضان کورکماز تأکید می‌کند که زبان خانه وجودی هر ملت است و الفبا ابزار انتقال این وجود به نسل‌های آینده محسوب می‌شود. ترک‌ها به‌دلیل تحولات سیاسی و تاریخی از چندین نوع الفبا استفاده می‌کنند و به همین دلیل در حالی‌که در گفتار یکدیگر را می‌فهمند، در نوشتار قادر به خواندن متون هم نیستند.

اندیشه وحدت زبانی از زمان اسماعیل قاسپیرالی و شعار «اتحاد در زبان، اندیشه و عمل» شکل گرفت و در کنگره ترک‌شناسی باکو در سال ۱۹۲۶ تقویت شد، اما فشارهای شوروی مانع تحقق کامل آن شد و بسیاری از دانشمندان حاضر در آن کنگره تبعید یا اعدام شدند. پس از فروپاشی شوروی، کار تدوین الفبای مشترک بار دیگر از سال ۱۹۹۱ آغاز شد و کمیسیون مشترک علمی شامل دانشمندان ترکیه، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و قبرس شمالی در سال ۲۰۲۴ الفبای ۳۴ حرفی را نهایی کرد.