ZABİL PƏRVİZ

Bu sel göydən gələn seldir,

Göyləri adlayıb gəlir,-

Göylə gedən fələklərin

Dizini qatlayıb gəlir.

Çox naşılar istədi ki,

Kəsə bunun qabağını,-

İndi hamısı axtarır

Öz başını, papağını…

Ləpələri itilənib

Zirvələrdə qılınc kimi,-

Çox qayanı oynadıbdır

Yatağından balınc kimi.

Lovğalanan kötükləri

Kökündən yıxıb, düzləyib,-

Yer mənimdir deyənləri

Yerin təkində gizləyib.

Bu axının qabağında

Sən də bir saman çöpüsən,-

Köçərisən, keçərisən,

Ötəri zaman çopusən.

Günü günə sata-sata

Elə bilirsən kefdəsən,-

Ac gözünü, Zabil Pərviz,

Uduzmucan, hədəfdəsən.

Bu sel əzəl dağdan gəlir,

Gedir əbəd yaylağına,-

İstəyirsən sağ qalasan,

Dolaşma əl-ayağına.

İstəyirsən bəri başdan

“Əlfatəhə”n oxunmasın,-

Çaşanlardan ibrət götür,

İz qoy, sənə toxunmasın.

Bu sel dirilik suyudur,

Bircə qurtum içsən əgər,

Ölməzlərin kölgəsində

Bəlkə sənə də yer düşər…