DİLİMİ

Səbt edib səfheyi-tarixinə dövran dilimi

Saxlayıbdır bilən hər əsridə taban dilimi

Bir çıraqdır ki, onu yandırıb əzəldə zaman

Söndürməz ola gər min kərə tufan dilimi.

Azəri nəslim, Azərbaycandır vətənim

Qoymaram təhqir edə şübhəli vicdan dilimi

Mənə bu dildə anam körpə ikən laylay edib

Nə qədər naz çəkib etməyə xəndan dilimi

Neçə min ildən ki, dünya tanır odlar vətənin

Dana bilməz baxa kim tarixinə hər an dilimi

Qəhrəman xalqıma fəxr eyləyər Azər vətənim

Kim olurmuş bican sünbüli reyhan dilimi

O Cavanşir ki, ona səcdə edirdi dağlar

Danışardı o böyük fəxr ilə Elxan dilimi

Şahi İsmailə xalqım nə üçün hörmət edir

Çün rəvac vermiş idi əsrə o sultan dilimi

Şah Xətai deyilərdi ona çün şair idi

Nəzmiyə tərif edib onda oxuyan dilimi

O Nizamilə Füzuli kimi öz şən əsərin

Yadigar qoydu gedib xalqa dirəxşan dilimi

Yüzləriylə şüəra xalqıma açmış yeni dövr

Hər zamanda eləmiş zinəti-ürfan dilimi

Nasəzaya dilini açsa, rəqibim açsın

Vəli, bilsin ki, edir xainə üsyan dilimi

Gər ki, illər boyu gərdun mən ilə kəc getdin

Qanə döndərdi mənim atəşi-hicran dilimi

Vəli, baxtım yenə də tapdı gözəl taleyini

Təzədən şad elədi qəmli, pərişan dilimi

Daha yox zərrəcə qorxum edə gər qəhr xəndan

Çün, doğub ilk baharım gülür nalan dilimi

Qoy gül açsın ana yurdun, ona gülsün bu elim

Eləsin eşq ilə qoy indi gülüstan dilimi

Mirmehdi Çavuşi

“Azərbaycan” qəzeti (ADF orqanı), Təbriz, No 72, 6 dekabr 1945-ci il

Təqdim etdi: Səməd Bayramzadə